Naar “ Impressions de printemps “ van Paul Verlaine,
Lentegevoelens,
weet je ? Er zijn zo van die dagen … ken je ze nog ? Toen je je lichter waande dan een vogel, jonger dan een kind en ja hoor, gekker dan een veulen in de voorjaarswei ? Je kent ze zeker nog die dagen… je hoeft er niet over na te denken. Was je aan het zwemmen toen of dacht je te kunnen vliegen ? Je had zelfs hartstochtelijk lief, ook al had je geen geliefde toen . Zo licht is het bestaan onder een heldere hemel. Je bent zeker van jezelf en vol vertrouwen in de andere die je meeneemt in de lieflijke lentewaan waarin ook jij vertoeft. Het leven is goed, en men zou, zonder bevreesd te hoeven zijn voor de dag van morgen, zo wel kunnen sterven.
En toch, toch groeit er in ons een onbestemd en menselijk verlangen …. Jammer, dat dit geluksgevoelen, net als al het andere, voorbijgaand is.
Mogen de goden – in hun welwillendheid – dit hartstochtelijk geluk in ons nooit laten uitdoven.
vrij vertaald door Br DG
